We willen van de kerk van Sint-Pieter een ontmoetingsplek maken waar het verhaal centraal staat. Reeds honderden jaren hebben christenen elkaar hier ontmoet om samen eucharistie te vieren. Nu die wekelijkse eucharistie is weggevallen, willen we op deze plek ook andere manieren en vormen van ontmoeten mogelijk maken. We kiezen hierbij bewust voor ontmoetingen waarbij verhalen van en voor mensen een hoofdrol krijgen.
Wie zijn wij?
Vertegenwoordigers van:
- De Egeltjes vzw, een kinderopvang voor peuters en kleuters met stekeltjes. Dit zijn kinderen uit kwetsbare gezinnen, kinderen met een ontwikkelingsvertraging, een handicap, autisme, kinderen komende uit moeilijke gezinssituaties.
- Hasp-O Zuid, een school voor buitengewoon onderwijs met jongeren met een mentale beperking.
- De Mindere, een museum dat het levensverhaal van Franciscus belicht
- De pastorale eenheid
- Het kerkfabriek
- IJD, Jongerenpastoraal bisdom Hasselt
- Het Begijnhofcomité
- De buurt
Het verhaal
Onder verhaal verstaan we enerzijds het vertellen, beluisteren, lezen en bekijken van verhalen zoals het levensverhaal van concrete mensen van vroeger en nu, de verhalen van de bijbel, andere religieuze verhalen, profane verhalen en beeldverhalen. We denken hierbij concreet aan de verhalen van Godly Play, het verhaal van mensen uit de buurt, het verhaal van de heilige Trudo en Franciscus, verteltheater, een film, een tentoonstelling, …
Anderzijds willen we ook een plek creëren waar mensen op verhaal komen zoals bij een speelbabbel met ouders en kinderen, een rouwgroep voor jongeren, een 1 op 1 gesprek met een vertrouwenspersoon of geestelijk begeleider, de creatie van kunstige uitingen van levenservaringen, …
Ontmoetingsplek
Om van de kerk van Sint-Pieter een ontmoetingsplek te maken waar het verhaal centraal kan staan willen we de inrichting aanpassen. Bij het betreden van de kerk willen we elke bezoeker reeds triggeren om verhalen te ontdekken en uitnodigen iets van zijn verhaal te delen. Omdat de kerk nog steeds gebruikt wordt voor erediensten en bezinning, denken we aan modulaire stukken. We willen de kerk in feite opdelen in verschillende hoeken, waar ontmoeting en verhaal mogelijk zijn. We denken aan een praathoek, een Godly Play ruimte, creatieve doehoek, … Uiteraard gebeurt dit alles met respect voor de eigenheid van het prachtige Romaanse interieur en in samenspraak met de Erfgoed cel.
Activiteiten
We willen enerzijds samen een verhaal schrijven met onze werkgroep en een aantal activiteiten organiseren om volgende doelstellingen te verwezenlijken:
- Mensen uit de buurt en uit onze organisaties laten kennismaken met verhalen
- Ontmoeting tussen buurtbewoners en mensen van onze organisaties organiseren
Anderzijds willen we ook ontmoetingsactiviteiten van onze organisaties, waarbij verhaal centraal staan in de kerk laten doorgaan.
Ons traject
- nu reeds enkele eigen activiteiten laten doorgaan in de kerk
- weldoordacht nadenken over een inrichting van deze ontmoetingsplek rond het verhaal
- enkele concrete persona uit onze organisaties omschrijven en noteren waarnaar zij binnen onze thema’s ontmoeting en verhaal naar op zoek zijn
- een concrete startactiviteit beginnen uitwerken (rekening houdend met voorgaande)
- …
Graag breiden we die ontmoetingsplek nog verder uit naar het kerkplein rond het gebouw waar we mensen uit de buurt en van onze organisaties willen samenbrengen rond bijvoorbeeld een grote picknicktafel, een deelbibliotheek, … .
De buurman beschrijft…
Ik woon in een straat. Zo één met auto’s, langs beide kanten. En auto’s in het midden. En ook met huizen. Ook langs beide kanten., gelukkig niet in het midden. En al die huizen hebben een verhaal. Men zegt wel eens, elk huisje heeft zijn kruisje. Dat is ook zo in mijn straat.
Oh ja, en er zijn ook mensen. Maar die zie je niet zo vaak. Ze zitten meestal achter de gevels, met hun verhaal, met hun kruisje. En soms loopt er eentje van de gevel naar de auto of omgekeerd. Dan zeggen we beleefd goedendag.
Sommige mensen staan soms voor de gevel. Die kennen elkaar. Ze zeggen niet alleen goedendag, maar ook nog andere dingen over het weer, over de voetbal en over de nieuwe mensen in de straat.
Twee keer per jaar wisselen deze mensen een paar auto’s voor een tentje met soep, jenever of een barbecue. En dan blijven ze wat langer praten. Over het weer, over de voetbal en over de andere mensen in de straat.
Veel mensen wonen al hun hele leven in de straat. Als je ze vraagt waar ze vandaan komen, noemen ze hun straat, niet hun stad. Hun wortels zitten diep.
Andere mensen zijn hier net komen wonen. Als je ze vraagt waar ze vandaan komen, noemen ze een ver land. Hun wortels zitten elders.
Zij zijn jonger. Soms zelfs zo jong dat ze nog maar pas geboren zijn.
Ik woon in een groot huis. Een huis met diepe wortels. Een levendig huis. Het is het huis in de straat waar die allerjongsten elke dag naartoe komen. Om te spelen. Het is het huis waar de oudere mensen door het raam naar binnen kijken. En wuiven. Dan wuiven de kinderen terug. En dan lachen de oudere mensen. En dan lachen de kinderen terug.
Het is het huis in de straat waar de mama’s en soms de papa’s ’s avonds nog wat blijven plakken. Om te praten, in allerlei talen. Over het weer, maar toch vooral over de kinderen.
Het is een huis vol verhalen en gebeurtenissen. Vaak leuke. Dan lacht het huis. Soms droeve. Dan is het huis verdrietig. Maar altijd is er plaats voor nog een verhaal, nog een gebeurtenis of nog een kruisje.
Naast ons huis staat een kerk. Die is nog groter. Haar wortels gaan nog dieper. Ook de kerk heeft een kruisje, een kruis zelfs. Maar ze is minder levendig. Niet meer zoals vroeger.
Maar ik droom van die kerk. Want wat als die kerk een kruispunt zou zijn? Niet van auto’s, maar van verhalen en van mensen. Mensen die vanachter hun gevels vandaan komen, met hun verhaal onder de arm, hun auto voorbijwandelen en daar, op dat kruispunt elkaar ontmoeten en meer zeggen dan goedendag.
Wat als die kerk een plek zou zijn, waar we met al die mensen samen kunnen dromen van een straat? Een straat met mensen vóór de gevels en auto’s op de achtergrond, zoals je soms ziet in verre landen. Een straat waar oude mensen kunnen praten over de kinderen en jonge mensen over het weer. Een plaats waar kruisjes niet achter de gevel moeten blijven, maar op een kruispunt kunnen worden gedeeld.
Wat als die kerk een luisterend oord zou zijn, waar we samen voor zorgen?
– Thomas
Tracing Grace
8e etappe (25 mei 2021)
Boodschap van Tine de Leeuw St.-Michielsbeweging Waregem aan Luisterend Oord St.-Truiden.
“Deze stenen werden uitgedeeld met Pasen. Door stenen weg te rollen, komen mensen weer tot leven. Dat wensen we het volgende project ook toe.”
UIT HET REISDAGBOEK
Uit de inhoudstafel van een boek wordt een gespreksonderwerp gekozen. (Zou dat het boek Waarom? van Kolet Jansen geweest zijn?) ‘Of verdriet en lijden alleen maar nadelen hebben’. Open en eerlijk als ze zijn, vertelt één van deze leerlingen van HASP-O-Zuid, de BBO-school langs de kerk, in een eerste ronde over de breuk met zijn lief en wat dat voor hem betekent. Even later komen de diepere pijn naar boven en de zwarte gedachten, waarmee hij enkele maanden geleden leefde.
Opnieuw is het juf Vera die vanuit elke leerling iets ter sprake laat komen: ze weet de juiste vraag te stellen, de juiste toon te zetten. Ze vindt de weg naar het hart van elk van haar leerlingen. Ze gaat het ene moment mee in de wereld van de jongeren, ze trekt het volgende moment hun wereld open naar een volwassener niveau. Het bezoek laat een heel warme indruk bij me na.
Aan het stuk touw dat ik meekrijg, zijn een aantal vlaggetjes geregen. Het is een stukje versiering van het buurtfeest dat deze werkgroep in de kerktuin organiseert. Het is de drempelverlagende activiteit waarlangs de nieuwe invulling van het kerkgebouw straks de wijk zal kunnen binnensijpelen.