De Sint-Michielsbeweging is vooral actief in grotere steden. Op de landelijke plaatsen waar we actief zijn – Waregem, Izegem, Oosterzele – bereiken we eerder gezinnen en volwassenen. In Waregem richten we ons dus tot gezinnen met kinderen en tieners, die samen gemeenschap opbouwen met andere volwassenen en senioren. De kinderen en tieners staan centraal in de keuzes die gemaakt worden.
Een zoektocht omwille van een nieuw begin
Tot 2021 kwamen we in Waregem samen in de Sint-Jozefskerk (De Biest), een wijk aan de rand van de stad en een minder stedelijke context waar we een mooie ontmoetingsruimte ingericht hadden, aansluitend aan de liturgische ruimte.
De Sint-Jozefskerk werd omwille van het kerkenplan gesloten. We planden een verhuis naar het Woonzorgcentrum De Karmel in Waregem van Curando waar we actief willen samenwerken met hun werking en dus niet zomaar een gebruiker van een ruimte zullen zijn.
Nieuwe inspiratie
Zo zullen we een inclusieve en intergenerationele gemeenschap vormen waar we instaan voor vriendschap met bejaarden en liturgie vieren met gezinnen met kinderen, tieners, volwassenen, senioren, bejaarden en hun eventuele familie, zorgverleners en vrijwilligers. Onze keuze om de geloofsbeleving altijd te laten samengaan met sociale inzet, krijgt in deze landelijke context een natuurlijke invulling in deze vriendschap met bejaarden.
Loslaten en verdergaan
De verhuizing in mei 2021 is voor de vrijwilligers en de gemeenschap een rouwproces geweest om opnieuw te moeten vertrekken en het vele opkuis- en inrichtingswerk zomaar achter te laten. We hebben vastgehouden aan een taaie hoop dat een gebouw niet de kern van onze gemeenschap is en zien deze situatie nu als een uitdaging naar toekomstgerichte gemeenschapsopbouw. Na vele gesprekken en de verkenning van verschillende pistes, hebben we er samen voor gekozen om terug naar de site van de Karmel te gaan en vriendschap te sluiten met de bejaarden en hun omgeving en tot een echte samenwerking te komen.
Het visioen waar we voor gaan
- We dromen van een gemeenschap die op een eigentijdse manier geloof gestalte geeft in liturgie, ontmoeting en de zorg voor de naaste. We willen op een creatieve manier deze pijlers vormgeven in een frisse aankleding, vernieuwende initiatieven van ontmoeting, We willen ook de brug maken voor de bewoners van Curando met de buitenwereld en de mensen van de omgeving en de stad Waregem.
- We dromen van een Kerk waar jong en oud hand in hand gaan: letterlijk als kinderen, jongeren, gezinnen, volwassenen samen met senioren en bejaarden samen tijd doorbrengen. Maar we dromen dit ook figuurlijk: dat de geloofstraditie verder gezet wordt en we hiervan het goede kunnen meenemen én dat we tegelijkertijd in dialoog met de hedendaagse wereld het christen zijn vormgeven op een manier die vandaag aannemelijk is.
- We dromen van een gemeenschap waar mensen komen en zeggen: “Dit verhaal klopt, hierin wil ik meegaan”. Zo worden we geen zelfgenoegzame club van oude bekenden die op den duur ophoudt te bestaan, maar een gemeenschap die steeds vernieuwt en verdiept en openstaat voor nieuwe mensen, nieuwe impulsen en de geest van de tijd. Kortom een levendige gemeenschap.
Tracing Grace
7e etappe (24 mei 2021)
Boodschap van Hildegart Uvin – Hemelse Gaarde Erembodegem aan St.-Michielsbeweging Waregem.
“Bij het symbool voor Waregem, waar alles nog in de kiem zit, hoort als vanzelfsprekend bloemenzaad. Het komt van een ecologische boerderij en is een eetbaar bloemenmengel. Ik denk dat jullie wel een plekje vinden om dat bloemenzaad te zaaien. Een kaartje met twee teksten geeft door wat de Hemelse Gaarde inspireerde. (We konden niet kiezen)
Ik ging alleen even een ommetje maken, maar besloot uiteindelijk tot zonsondergang buiten te blijven, want naar buiten gaan, zo ontdekte ik, was in feite naar binnen gaan.
John Muir
At first people refuse to believe that a strange new thing can be done, then they begin to hope it can be done, then they see it can be done, then it is done and all the world wonders why it was not done centuries ago.
Frances Hodgson Burnett (The secret garden)”
UIT HET REISDAGBOEK
Symbolisch stonden de jongeren ons op te wachten aan de kerk van de Biest. Ze vertelden wat ze er tot nu toe beleefd hadden. Fietsend zou ze ons begeleiden naar hun nieuwe stek. Ik legde de link tussen de naam van het gehucht en de biestmelk: de allereerste melk die een pasgeborene meteen meegeeft wat hij nodig heeft aan vitaminen en anti-stoffen. De kerk van de Biest had hun wellicht ook op één of andere manier een voedzame basis gegeven. Nu brak een nieuwe fase aan.
Het engagement van de orkestleden en de zingende jongeren, de levensbetrokken elementen en de inbreng van de voorganger -uiteraard- zorgden dat -ondanks het getik van de regen op het tentzeil, de geut water die af en toe uit een plooi ontsnapte en onverwachts wat voor gekletter zorgde op de stoepstenen- ook deze tweede Pinksterdag het waaien van de ruach Elohim tastbaar werd.