In 2019 startte Rob met een open en interlevensbeschouwelijke, vreugdevolle viering. Die werd geboren uit een gelovige nieuwsgierigheid, uit een scheppend en gedurfd gebed en met het verlangen om echt goed nieuws te brengen.
De zoekers vandaag zijn de kerkverlaters van gisteren. Zij hebben niet stilgezeten en hebben ondertussen al alternatieve spirituele bagage. Ze hebben dus een dubbel gevoel: Ze willen terugkeren (de heilsweg naar de Vader) maar willen desalniettemin niet terug naar vroeger. Ze willen een begaanbare weg bewandelen.
In maart 2021 creëert Rob in het Huis Gods met voordien één grote eucharistische ruimte, enkele nieuwe kamers. Check de foto’s en doorloop een zevental kamers. (huiskamer / rouwkamer / studiekamer / open kamer / eucharistische kamer ofte kamer der dankzegging / open podium / meditatiekamer)
Wie kamers opent, wordt verrast met steeds meer ideeën. Hiermee wordt de oneliner van Rik Torfs bewaarheid: ‘De kerk is meer dan je denkt’.
Wat doet meditatie met ons? In plaats van je te begeven naar de Bron, leer je te vertrekken vanuit de Bron. Het is anders bidden. Niet woordelijk, niet liturgisch. Het is nieuwsgierig, speurend en vindend. Het is de eenheidsbeleving van de Christus (De Vader en ik zijn één). Na deze solitaire berg-ervaring, kan je het goede nieuws brengen.
– Rob Allaert (diaken)
Enkele getuigenissen
Boeiend, bindend, verbindend, verbazend, verwonderd, daar in die zeven kamers…Ik voel er me thuis, in de éne al wat meer dan in de andere … Daarom maakte jij en je parochiegemeenschap er ook zeven.
– Marc (uit Boechout)
Hier krijg ik zo’n goed en warm gevoel. Prachtig.
– Wim, opa van Olivia
In de kerk nog niet, maar hier in deze kamer voel ik me welkom.
– Gesprek in de zitkamer van het Huis Gods met moslim
Of Miranka, atheïst en Jan, paganist die zichzelf plots in de kerk opmerken en het zich achteraf niet beklagen.
Kernwaarden
- kracht: een verrassende blik op geloven
- droom: vriendschap en betrokkenheid in de gemeenschap als vrucht van spiritualiteit
- botsend op kerkelijke starheid maar ook op new-age dromerigheid
- verbindend: het samen vieren en mediteren
- kwetsbaarheid: zonder team en technische know-how faalt het project
Tracing Grace
13e etappe (17 september 2021)
Boodschap van Katinka Sanders, Ene Plekke Buizingen aan Unconditional Duffel.
“Verbindend werken laat sporen na: sporen die naar waarde geschat kunnen worden, of -kortgezegd- van goudwaarde zijn.”
UIT HET REISDAGBOEK 1: Over het geschenk
Het aantal kilo’s dat hun symbolisch geschenk aan het volgende project weegt, neem ik er graag bij. En als er stukken schaal afbreken van hetgeen ‘Ene plekke’ me meegeeft naar Duffel, dan is dat niet erg: Kintsugi is een Japanse kunstvorm om gebroken keramiek te repareren met goudlak.
UIT HET REISDAGBOEK 2: Over Unconditional
Ook de kerkdeur in de Mijlstraat is een deur die naar stilte openstaat. Maar minstens even voedend is de gulle aanwezigheid van diaken Rob. Hij woont met zijn gezin in de pastorie naast deze kerk en is in die zin meestal aanwezig.
Het concept dat hij ‘bedacht’ voor de inrichting van deze kerk, is onderbouwd en doordacht. Vormelijk zie je het huis met vele kamers als dusdanig ingericht. Centraal, maar dus na het nemen van een aantal stappen: het vieren rond het altaar. Vlak bij de ingang, en dus ‘laagdrempelig’: een zithoek en ontmoetingsplek. De oude koorbanken vormen nu een buffet voor geestelijk voedsel (met folders over spiritueel aanbod allerhande) en een drankje. Een beetje verder naar binnen: een open cirkel. Het Unconditional-project waarmee hij geselecteerd werd voor Space for Grace vindt daar zijn bakermat: de warme plek van waaruit je kan groeien in je zoekend geloof.