We vertrekken steeds vanuit het idee: hoe kunnen we dit jaar de sterke tijden of het hoogte Pasen op een levendige en vernieuwende manier vieren en mensen vanuit andere hoeken laten meedoen/ meevieren?
Of hoe kunnen wij als parochie vb.de jongeren extra stimuleren op de startdag van hun vereniging en hen een hart onder de riem steken door samen met hen een viering voor te bereiden, en allemaal samen te komen rond de kerk in het centrum van ons dorp?
We vinden het belangrijk dat toevallige passanten kunnen zien dat er iets te vieren valt, in en rond onze kerkgemeenschap. We geven veel aandacht, niet alleen aan het inhoudelijke, maar ook aan het visuele aspect bij het vieren.
Kernwaarden
- kracht: de verbondenhei
- droom: verruiming
- botsend op mensen niet zomaar warm kunnen krijgen om de ruimere kerk te leren kennen
- het verbindende: mensen om engagement vragen
- de kwetsbaarheid: begeestering krijgen en door gebrek niets kunnen doorgeven – spreidstand tussen Kerk en openheid
Tracing Grace
9e etappe (27 mei 2021)
Boodschap van Thomas van de Egeltjes namens ‘Luisterend Oord Sint-Truiden’ aan ‘Verbonden in en rond Kleine Brogel’.
“We geven je een van de wolken die we hebben laten invullen door alle betrokkenen, en waarop ze hun droom voor de toekomst schreven.
Concreet: dit is de droom over de toekomst van de wereld van een klas van het vierde jaar van het BUSO HASP-O Zuid te Sint-Truiden.”
UIT HET REISDAGBOEK
De afsluiting van de eerste Tracing Grace had ik liever anders ingevuld. Maar in de dagen dat ik het plotse overlijden van Kris Vanstrydonck had vernomen, groeide het idee om in Kleine Brogel te eindigen. De plek waar Kris het langst pastoor was. Samen met Wijchmaal hadden zij zeven jaar lang mogen proeven van Kris zijn enthousiasme, zijn zoektocht, zijn keuzes in kerk-vormen en gemeenschapsopbouw. Als in de andere kerkdorpen van Peer, waar hij net iets meer dan één jaar werkzaam was, de verslagenheid al zo groot is, hoeveel te meer dan in Kleine Brogel?
Het projectteam ging graag in op mijn voorstel om samen zijn graf te bezoeken en wat uit te wisselen over hoe verder moest met het project.
Pas toen we voltallig waren, ging de groep naar het graf. Er werden wat herinneringen opgehaald. Een kaars werd ontstoken. Met het Pinkstergebed dat ik Mechelen had meegekregen, vertrouwden we alles wat komen moest toe aan de Geest. Ik plantte het aardenwerken symbool, dat ik overal mijn tocht als markering had, ook op deze plek, voor deze mens, voor deze priester. Tot slot vertelde ik het verhaal bij de steen die ik in Erembodegem meekreeg en volbracht ik mijn missie door ook die steen op het graf te leggen.
In de kerk, die de hele coronaperiode lang een toegankelijke plek van stilte was geweest, waar mensen elkaar ook ontmoetten om het eerste verdriet om Kris zijn overlijden met elkaar te delen, stond ook nu alles klaar om met elkaar nog wat uit te wisselen.
Het symbool dat ze graag meegeven aan het volgende project, is een bakvorm. Helemaal trouw aan de eigen creativiteit waarop dit project gebaseerd is, wordt de keuze van dit symbool geduid.